Het endocriene systeem stuurt hormonen - chemische signalen - door de bloedbaan naar doelcellen - de cellen die door de hormonen selectief beïnvloed worden. Deze signalen worden geproduceerd in endocriene cellen, uitgescheiden in de extracellulaire vloeistof en vervolgens verspreidt in het bloed. Uiteindelijk diffunderen ze uit het bloed en binden ze zich aan doelwitcellen die gespecialiseerde receptoren hebben om de hormonen te herkennen.

Alternatieve routes

Hoewel de meeste hormonen door de bloedsomloop reizen om hun doelcellen te bereiken, zijn er ook alternatieve routes om hormonen naar doelcellen te brengen. Paracriene signalering stuurt hormonen vanuit de endocriene cel naar de extracellulaire vloeistof waar ze de lokale cellen beïnvloeden. In een vorm van paracriene signalering, autocriene signalering genaamd, beïnvloeden hormonen die in de extracellulaire vloeistof worden uitgescheiden de cel die ze heeft uitgescheiden.

Een ander type signalering, synaptische signalering, omvat het vrijkomen van neurotransmitters van neuron-terminals in de synaps - een gespecialiseerde verbinding die informatie doorgeeft tussen neuronen - waar ze zich binden aan receptoren op naburige neuronen, spiercellen en klieren. Bij neuro-endocriene signalering scheiden neurosecretoire cellen neurohormonen uit die door het bloed reizen om doelcellen te beïnvloeden. Over het algemeen heeft endocriene signalering een langzamer effect dan andere soorten signalering, omdat het langer duurt voordat hormonen de doelcellen bereiken, maar de effecten duren meestal ook langer.

Hormoonafgifte

Hormonen diffunderen rechtstreeks in de extracellulaire vloeistof rond de endocriene klieren omdat ze geen kanalen hebben. Ter vergelijking: exocriene klieren, zoals de speekselklier, hebben kanalen die een gerichte dosis rechtstreeks op een oppervlak of in een holte afscheiden. Endocriene cellen komen voor in gespecialiseerde endocriene klieren, en kunnen ook worden aangetroffen in organen zoals de maag, tussen cellen met verschillende functies.

Doelcellen

Een hormoon heeft specifieke doelcellen met receptoren die het hormoon herkennen. Het kan worden gezien als een slot en een sleutel waarbij de receptoren op een doelcel het slot zijn en het hormoon, de sleutel, is de enige die erin past. Doelwitcellen kunnen dichbij of ver weg van de endocriene cellen die het hormoon produceren liggen, maar ze moeten altijd door de bloedbaan getransporteerd worden. Entero-endocriene cellen in de maag en dunne darm geven bijvoorbeeld hormonen af die de maagzuursecretie door maagcellen kunnen veranderen. Aan de andere kant kunnen hormonen die worden afgegeven door de hypofyse aan de onderkant van de hersenen de urineproductie beïnvloeden door in te werken op niercellen.