20.4 : Pulmoner Hipertansiyon Tedavisi: Prostasiklin Reseptör Agonisti

Prostasiklin reseptör agonistleri, pulmoner arteriyel hipertansiyonu (PAH) yönetiminde önemli bir terapötik ajan sınıfıdır. Bu ilaçlar, vücutta doğal olarak bulunan bir bileşik olan prostaglandin I_2 (PGI_2) etkisini taklit ederek çalışır.

Bu agonistler, pulmoner arter düz kas hücrelerinin plazma zarında bulunan IPR reseptörüne bağlanır. Bu bağlanma, G_S-AC-cAMP-PKA yolu olarak bilinen bir dizi reaksiyonu tetikler. Bu yolak, düz kasın gevşemesi ve vazodilatasyon ile sonuçlanır ve bu da PAH semptomlarını hafifletebilir.

Şu anda kullanımda olan birkaç PGI_2 analoğu bulunmaktadır ve her biri benzersiz özelliklere sahiptir. Örneğin, epoprostenol (Flotan), kısa yarı ömrü nedeniyle sürekli intravenöz infüzyon yoluyla uygulanır. Bu, terapötik etkisini sürdürebilmek için sürekli olarak uygulanması gerektiği anlamına gelir.

Treprostinil, uygulama yolları açısından daha fazla esneklik sunar. Sürekli intravenöz ve subkutan infüzyon, inhalasyon veya oral uygulama yoluyla verilebilir. Bu esneklik, onu bazı hastalar için daha kullanışlı bir seçenek haline getirebilir.

Öte yandan, iloprost (Ventavis) inhale bir formülasyon olarak mevcuttur. Akciğer dolaşımını rahatlatmada güçlü etkiler göstermiştir ve bu da onu PAH ile mücadelede değerli bir araç haline getirmektedir.

Beraprost, oral olarak uygulanabilen ilk PGI_2 analoğuydu. Ancak, çığır açan uygulama yöntemine rağmen, uzun dönem çalışmalarında önemli bir etki göstermemiştir.

Selexipag (Uptravi), oral olarak aktif, selektif bir IPR agonisti olarak öne çıkmaktadır. Diğer seçeneklere göre hızlı bir emilim oranına ve daha uzun bir yarı ömre sahiptir ve bu da onu birçok hasta için pratik bir seçim haline getirir.

Her ilaçta olduğu gibi, prostasiklin reseptör agonistlerinin de potansiyel yan etkileri bulunmaktadır. Bazı hastalar miyalji, uzuv ağrısı, çene ağrısı, bulantı, baş ağrısı, karın rahatsızlığı, ishal, kızarma, baş dönmesi, sistemik hipotansiyon ve öksürük yaşayabilir.